ความฝันของฉัน

                อย่าแปลกใจนะคะว่าทำไมวันหนึ่งถึงได้มาเล่าความฝันให้ฟัง เพียงแต่ว่ารู้สึกว่าวันหนึ่งที่เราตื่นขึ้นมาแล้วเรากำลังลืมอะไรบางอย่างไปเท่านั้นเอง  เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคืนฝันถึงสถานที่หนึ่ง ในฝันตัวเองถูกพาตัวไปที่ไหนซักที่กับเด็กชายเล็ก ๆ คนหนึ่ง ซึ่งเราเองก็ไม่รู้เลยว่าที่ที่เราไปน่ะคือที่ไหน  อยู่ตำบลอะไร  อำเภออะไร หรือจังหวัดอะไร  แต่พอรู้ตัวอีกที นี่นั่นเป็นแค่บ้านหลังเล็ก ๆ หนึ่งหลัง ไม่ได้กว้างขวางอะไร ในบ้านก็ไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรมากนัก แต่เป็นบ้านบนเขาริมทะเลที่มีบรรยากาศสวยงาม เป็นเหมือนหมู่บ้านชาวประมงอะไรประมาณนั้น เล็ก ๆ  ชีวิตวันวันที่นั่นเพียงแต่ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ต้องมีอะไรมาก  ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น ผู้คนที่นั่นมีน้ำใจช่วยเหลือกัน  มีชีวิตความเป็นอยู่ง่าย ๆ เราแค่ทำงานให้พอเลี้ยงตัวเองได้ไปวันวันเท่านั้นเอง ตกเย็นเราก็มานอนอ่านหนังสือตรงระเบียงบ้าน  เดินเล่นชายหาด  ตกเย็นก็กินข้าวกับชาวบ้าน กับข้าวง่าย ๆ พื้น ๆ ชั่งเป็นชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุข  ไม่ต้องคิดเรื่องอะไรเลย  เรากับรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก  ผิดกับเด็กน้อยที่มาด้วยกัน เด็กผู้ชายที่มาด้วย  มีแต่จะร้องกลับบ้าน อ้อนให้ช่วยเขาหาทางกลับบ้านหน่อย  เราก็ได้แต่ปลอบใจว่า อย่างไรเสีย พี่จะต้องหาทางกับบ้านให้น้องแน่ แต่ขอให้พี่รู้ก่อนนะว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน  แล้วเราก็มองออกไปข้างหน้า เห็นบรรยากาศที่สงบเงียบ  ทำให้ใจสงบ ทำให้นึกถึงตัวเองว่า การหาทางกลับบ้าน หมายความว่าเราจะต้องไปเจอกับชีวิตเดิม ๆ ชีวิตการเป็นข้าราชการครูที่เราเคยภาคภูมิใจ  เคยมีความสุขกับมัน และเคยรู้สึกดีที่วันหนึ่งเราได้มาอยู่  ณ จุดนี้  แต่ในความเป็นจริงแล้วพอเราได้ไปสัมผัสกับความสงบแบบนั้น ทำให้เรากลับมานึกถึงชีวิตเราในปัจจุบัน  การกลับมาสู่ในชีวิตปัจจุบัน ก็คือการต้องกลับมาดิ้นรนทำงาน แข่งกัน O-Net Nt  ของนักเรียน การทำ ปพ.  ต่าง ๆ การจัดการงานข้อมูล  การนั่งหน้าคอมทั้งวัน  การอยู่กับคนที่เราไม่รู้เลยว่าเขาจริงใจหรือรู้สึกอย่างไรกับเรากันแน่  ชีวิตแบบนั้นน่ะเหรอคือชีวิตที่เรากำลังดิ้นรนกลับไปเจอกับมัน กับชีวิตเรียบง่ายและสงบสุขแบบนี้ อะไรกันแน่คือสิ่งเราต้องการ ทำให้รู้สึกเลยว่าบางทีชีวิตการเป็นข้าราชการก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิตเราด้วยซ้ำ การได้ใช้ชีวิตแบบสงบสุข เรียบง่ายก็ดูมีความสุขกว่าการได้เป็นข้าราชการครู ที่มียศ มีเกียรติ ที่ครอบครัวภาคภูมิใจด้วยซ้ำ หรือมันคืออะไรกัน  มันทำให้เราคิดได้ว่าตอนนี้เรากำลังเคลียดกับชีวิตไปหรือเปล่า  กำลังทำให้ชีวิตเราทุกข์หรือเปล่า และเราควรจะทำอย่างไรต่อไปกับชีวิตดี .....  ใครเคยมีประสบการณ์อย่างนี้  ลองแชร์หน่อยได้มะว่าความจริงคืออะไร